مشعلها به عنوان تجهيز اصلي تأمين كننده احتراق در كورهها از اهميت بسزايي برخوردارند و بسته به محل استفاده و نوع كوره اعم از كوره پيشگرم يا كوره عمليات حرارتي و … تيپهاي متنوع و مختلفي ميتوانند داشته باشند. طي دهههاي اخير همزمان با پيشرفت تكنولوژي در عرصههاي مختلف صنعتي، مشعلها نيز به سمت نسلهاي جديدتر با راندمان احتراق بالاتر، مصرف انرژي كمتر و تركيبات آلاينده كمتر توسعه داده شده اند. مجتمع فولاد گيلان به عنوان بزرگترين واحد نورد محصولات تخت فولادي در بخش خصوصي داراي دو خط نورد گرم و سرد است . مجتمع فولاد گیلان در خط نورد گرم خود، از دو كوره پيشگرم تختال يكي از نوع پوشري و ديگري از نوع واكينگ بيم(گامي) برخوردار است. با توجه به اهميت موضوع مشعلها در كيفيت احتراق و پيشگرم تختالها در صنعت نورد، برآن شديم تا گزارشي در خصوص تكنولوژي هاي مدرن مشعلها گردآوري و ارائه نماييم.
در مبحث مشعل، دو موضوع از اهميت بالايي برخوردار بوده و به عنوان معيار ارزيابي مشعل‌های نوين درنظر گرفته مي شود:
- كيفيت احتراق: منظور از اين آيتم، وقوع احتراق كامل با حداقل ميزان آلاينده ها و هواي اضافي مي باشد. به عنوان مثال براي سوخت گازي، ميزان CO كه بيانگر ميزان كامل بودن احتراق است زير ppm100بايستي باشد. همچنين تركيبات NOX زير ppm90 و درصد هواي اضافي نيز زير 20درصد بايستي باشد. اخيراً با ظهور فناوريهاي روز دنيا در زمينه مشعل، ميزان CO و NOX به زير ppm 10 نيز رسيده است و اين درحاليست كه محدوده معمول تركيبات فوق در بازه ppm 400تا250 است.
- بافت شعله: آيتم فوق اخيراً بيشتر مورد توجه قرار گرفته است و طراحي مشعلها به سمتي پيش مي رود كه بيشترين انتقال حرارت در محفظه احتراق حاصل گردد. از جمله راهكارهاي ارائه شده در اين زمينه شاخه اي كردن شعله جهت افزايش سطح انتقال حرارت مي باشد.
